ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ

Για την Ωραία Ελένη έχουν γραφτεί εκατοντάδες βιβλία, τόσο στην αρχαιότητα, όσο και στη νεότερη λογοτεχνία, την ποίηση και την ιστοριογραφία. Η αρπαγή της από τον Πάρη έγινε αφορμή για τον δεκάχρονο Τρωικό Πόλεμο. Ο Όμηρος την χαρακτηρίζει ομορφομαλλούσα, ομορφοπρόσωπη, ασπροχέρα, ομορφοντυμένη, κ.α., αλλά και φρικτή, γιατί προκάλεσε τον αφανισμό πολλών ηρώων και στρατιωτών. Για τον ίδιο λόγο ο Αισχύλος παραλλάσσει το όνομά της και την αποκαλεί Ελεύναν,  Έλανδρον, Ελέπτολιν, δηλαδή καταστροφική για τα καράβια, τους άνδρες και τις πολιτείες.

Μια ανασκόπηση των όσων γράφτηκαν για την προέλευση, τη ζωή και κυρίως τους «καυτούς» έρωτες της, δεν οδηγεί με σιγουριά σε συμπεράσματα για την πραγματική Ελένη. Εξάλλου, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν «μανούλες» στη συγγραφή φανταχτερών μύθων.

Βέβαια, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πράγματι υπήρξε ο Τρωικός Πόλεμος. Τα αρχαιολογικά και γραπτά στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτό που μας λένε όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς, σύμφωνα με τους οποίους οι Έλληνες  επιτέθηκαν και λεηλάτησαν την Τροία. Ωστόσο, ακόμα και ο πραγματιστής ιστορικός Θουκυδίδης υποστήριξε ότι ο Πόλεμος αυτός δεν είχε γίνει για μια γυναίκα, αλλά για τη δύναμη και τα πλούτη, όπως όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Σήμερα δεν είχα πρόθεση να γράψω για την Ωραία Ελένη. Απλά με παρέσυραν οι αρχαίοι μύθοι, όπως τότε που είμασταν παιδιά. Η αφορμή για αυτό τη σύντομη ιστορία αγάπης είναι η κουβέντα του καλοκαιρινού μου κουρέα στο Παραλίμνι, ο οποίος, εκτός από τα μηναλλάγια, κάθε φορά που μου περιποιείται τα όσα λευκά μαλλιά μου απέμειναν, δεν σταματά να με ρωτά για την ωραία Μαρία, «τη χήρα του μακαρίτη του Αντώνη».

Μαρία Καρά

Έτυχε να φάω κάποιες φορές το, εξίσου με τις νοστιμιές του γιού της Κώστα, γευστικό φαΐ της και να γνωρίσω το συμπαθητικό της χαμόγελο και την ευγένεια της.

Την συναντώ κάθε πρωί στη θάλασσα στο Μάλαμα, εκεί που ο Αντώνης της είχε κάποτε στήσει την καλύβα του για να ταΐζει τα παιδιά τους και την ίδια με φρέσκα καθημερινά ψάρια που ψάρευε ο ίδιος πρωί-πρωί. Με τα μοντέρνα γυαλιά του ήλιου να κοσμούν το όμορφο και σήμερα πρόσωπο της. Τόσο μοντέρνα, που ο Άριστος, ο δεύτερος στη σειρά γιός της, τη «ζηλεύει». «Κοίτα τα γυαλιά της μάνας μου και τα δικά μου», η φράση που ψιθυρίζει πηγαίνοντας να της φτιάξει φρέσκια πορτοκαλάδα για να δροσιστεί μετά το μπάνιο της.    

Η ψυχή και η αγάπη του αείμνηστου Αντώνη Καρά ήταν δοσμένη σε δυο Μεγάλες Κυρίες, στη  Μαρία και στην Ανόρθωση. Γεννημένος λίγους μήνες πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - που διάρκεσε λιγότερο από τον Τρωϊκό, αλλά με 50 εκατομμύρια θύματα – άρχισε να παίζει μπάλα για τη Μεγάλη Κυρία στα 17 του χρόνια και έμεινε μαζί της για μια 25ετία, σαν παίκτης και προπονητής.

Αντώνης Καράς

Με την Πρώτη Κυρία, κατά τα Αμερικάνικα πρότυπα, δηλ. τη Μαρία του, γνωρίστηκε  στην ηλικία που άρχισε να παίζει μπάλα  και έζησε μαζί της και τα παιδιά τους μέχρι τα 60 του, οπότε και έφυγε για το μεγάλο ταξίδι κτυπημένος από την επάρατη ασθένεια. 

 

Τα δυο τους μεγάλα αγόρια, ο Κώστας και ο Άριστος, είχαν στο αίμα τους τη δίψα του πατέρα για ποδόσφαιρο∙ έτσι και αυτοί έπαιξαν για την ομάδα της γενέτειρας τους, την «Ένωση Νέων Παραλιμνίου».

 

Ο τρίτος, ο Χρήστος, παρόλο που μεγάλος γκολτζής (!), ξέφυγε από την οικογενειακή παράδοση. Είχε, όμως, απίστευτες αποδόσεις σε άλλους τομείς.  

Κλείνω με μια αποκάλυψη: ο αείμνηστος Αντώνης Καράς δέχτηκε κάποτε μια ιδιαίτερα δελεαστική πρόταση να παίξει στον Ολυμπιακό Πειραιώς. Και όμως την απέρριψε. Για τα μάτια της Ωραίας Μαρίας!! Πριν λίγες μέρες διηγήθηκα σε ένα καινούργιο φίλο από την Αυστραλία τη σύντομη ιστορία του Αντώνη και της Μαρίας.  Στο τέλος, την συνόψισε με δυο λέξεις «True Love»!.  

Ναι, προτιμώ την ιστορία της Ωραίας Μαρίας, την ιστορία μιας Αληθινής Αγάπης, από εκείνη της Ωραίας Ελένης, με τους καυτούς έρωτες και ένα πόλεμο δέκα χρόνων με βαρβαρότητες και τόσα θύματα.  

 

Γράφτηκε στις 10 Ιουλίου του 2022, από τον

Δημήτρη Κ. Κωνσταντινίδη