Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2021
Εικόνα
  Η κλιματική αλλαγή στη Λίμνη Mead που συνταράζει από Δρα Δημήτρη Κ. Κωνσταντινίδη Πρόλογος Στο σημείο που έφθασε η κλιματική αλλαγή και τα επακόλουθα της, μικρή σημασία έχει αν ο λόγος που την προκαλεί είναι η ανεξέλεγκτη βιομηχανική ανάπτυξη ή οι εναλλασσόμενες περίοδοι υπερθέρμανσης και ψύξης  του πλανήτη. Εκείνο που οφείλουμε σαν ένα κομμάτι της φύσης, που επηρεάζει με τις ενέργειες του ολόκληρο το οικοσύστημα μέσα στο οποίο ζούμε, είναι να συμβάλλουμε και εμείς, ώστε να μη βρεθούμε στην ανάγκη από τη μια να πούμε το νερό νεράκι και από τη άλλη να πνιγόμαστε μέσα στους χειμάρρους του.   Αριθμοί που συγκλονίζουν Αυτό που με οδήγησε ξανά μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για να γράψω αυτό το κείμενο είναι ένα άρθρο τριών δημοσιογράφων του CNN [1] , το οποίο περιέχει νούμερα για τη μεγαλύτερη λίμνη πόσιμου νερού στις ΗΠΑ που σοκάρουν. Η λίμνη Mead, είναι μια δεξαμενή του ποταμού Κολοράντο. Βρίσκεται ακριβώς ανατολικά του Λας Βέγκας, στα σύνορα της Νεβάδας με την Αριζόνα

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Εικόνα
  Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ Σκέψεις για το «Νησί της Αγάπης και του Ονείρου» του Δημήτρη Κ. Κωνσταντινίδη Credit : Envisat Διάβασα όλα τα μυθιστορήματα του Μίλαν Κούντερα στη μητρική του γλώσσα, στα τσέχικα. Μάλιστα την « Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» τρεις φορές. Κάθε φορά όλο και κάποιο νέο στοιχείο μου ξεκαθάριζε στο μυαλό. Άρχισα να ξεχωρίζω την ελαφρότητα από την βαρύτητα της ύπαρξης μας και να προβληματίζομαι ποια πορεία θα προτιμούσα να ακολουθήσω σε κάθε σταυροδρόμι της ζωής. Συνήθως προτιμούσα την αβάσταχτη ελαφρότητα. Αλλά υπήρξαν και   τραγικές στιγμές που η «αβάσταχτη βαρύτητα του είναι» ήταν ο μονόδρομος. Ύστερα από περιπλάνηση 42 χρόνων εκτός Κύπρου και την επιστροφή μου στο «Νησί της Αγάπης και του Ονείρου», πριν από λίγα χρόνια, εκείνο που με τρόμαξε ήταν πως σχετικά νωρίς κατέληξα   σ’ ένα συμπέρασμα: στην αβάσταχτη βαρύτητα του παράλογου που θαλασσοδέρνει από παντού αυτή την κουκκίδα του Σύμπαντος. Απέραντος σεβασμός στο δικαίωμα του κάθε ατόμο

ΤΟ ΝΤΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Εικόνα
  ΤΟ ΝΤΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ Δημήτρης Κ. Κωνσταντινίδης, Δρ. Οικονομικής Γεωλογίας Εισαγωγή Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εξορυκτική βιομηχανία ορυκτών πρώτων υλών είναι η αποκατάσταση του χώρου, μέσα στον οποίο γίνεται η εκμετάλλευση, κυρίως η επιφανειακή, αφού κάθε εκσκαφή αφήνει μια μεγάλη τρύπα στο έδαφος. Στην καλύτερη περίπτωση προκαλεί αισθητική όχληση.  Ωστόσο υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποκαταστήσουμε μια κοιλότητα, που «ξεμένει» στη γη μετά την εξόρυξη. Πριν 11 χρόνια η Post-Mining Alliance δημοσίευσε το βιβλίο της Georgina Pearman «Τα 101 πράγματα που μπορεί να κάνεις με μια τρύπα στη γη» 1 , όπου περιγράφονται 101 έξυπνοι τρόποι για μια βιώσιμη αποκατάσταση τέτοιου χώρου. Από αυτό το βιβλίο άδραξα την ιδέα να παρουσιάσω εδώ το καλύτερο ίσως παράδειγμα της αναγέννησης ενός χώρου μετά την εξόρυξη, όπου από ένα «νταμάρι» αργιλοπυριτικού υλικού προέκυψαν οι Κήποι της Εδέμ, ένας «παράδεισος» στη γη και ένας πραγματικός θρίαμβος κοινωνικής και οικονομικής

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΗ ΛΥΣΗ

Εικόνα
  12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021 Δημήτρης Κ. Κωνσταντινίδης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΗ ΛΥΣΗ Υπάρχει όμως λύση. Διερωτούνται συνεχώς, αν υπάρχει δίκαιη λύση για το Κυπριακό πρόβλημα. Λες και η απάντηση δεν έχει δοθεί πολλές φορές στα τελευταία 47 χρόνια. Οι μεγάλοι της Γης παίζουν το ίδιο παιχνίδι με την Παλαιστίνη, με πολλά άλλα εδάφη και ανθρώπινες ψυχές. Οι περισσότερες από αυτές δεν προλαμβαίνουν καν να μεγαλώσουν και φεύγουν για τον «άλλο κόσμο», όπως θέλουν να αποκαλούν τους τάφους τους. Στα βομβαρδισμένα σπίτια της Παλαιστίνης και της Συρίας, στα παγωμένα νερά της Μεσογείου, στα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία, στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική και στην Ασία. Δεν έχει τέλος ο κατάλογος αυτός που κρύβει τόση φρίκη . Τροφή για τους γεωπολιτικούς αναλυτές και τους  ρεπόρτερ των καναλιών. Να βγάλουν και αυτοί το ψωμί τους! Προφανώς δεν υπάρχει δίκαιη λύση. Η δίκαιη λύση θα ήταν να γυρίσεις το χρόνο πίσω, όταν οι χριστιανοί και μουσουλμάνοι της Κύπρου ζούσαν ο έ