Έχω ένα όνειρο

  Έχω ένα όνειρο

- αείμνηστε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ -

από

Δημήτρη Κ. Κωνσταντινίδη, Δρα. Οικονομικής Γεωλογίας

Προοίμιο

Αυτές τις μέρες, στα διεθνή και ελληνικά κανάλια επικρατεί η λέξη εξοπλισμός. Είναι αποτέλεσμα του «πουτινσμού», ενός δικού μου νεολογισμού που θα ήθελα να προσθέσω  στις έννοιες του φασισμού, του ιμπεριαλισμού, του κουμμουνισμού και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. 

Λοιπόν, προσπαθώντας να απαριθμήσω τα είδη του εξοπλισμού, οι σκέψεις με γύρισαν 70 τόσα χρόνια πίσω: Στον οικιακό εξοπλισμό του πρώτου μας «σπιτιού» στη Λευκωσία. Βλέποντας εικόνες με τους πρόσφυγες της σημερινής Ουκρανίας, του Ιράκ, της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Κύπρου του 1974 και τόσων άλλων εισβολών, εξακριβώνω ότι ο εξοπλισμός του γκαράζ με τσίγκους, όπου ζήσαμε για 2 χρόνια, ήταν χειρότερος και από αυτόν του σημερινού Πουρνάρα. Δεν είμασταν πρόσφυγες· «κανονικοί» άνθρωποι (υποτίθεται ότι) είμασταν. Αλλά φτωχοί.

Πρώτος, λοιπόν, εξοπλισμός που γνωρίζουμε σαν παιδιά, ο οικιακός. Τελικά η σκληρή δουλειά, τα δάνεια της Συνεργατικής, οι προσφορές του καπιταλισμού, τον είχαν καταστήσει αξιοπρεπή για μια ζωή «χωρίς ιδιαίτερα βάσανα», όπως έλεγε η Ολυμπιάδα (η μάνα μας). Υπάρχει βέβαια και μια άλλη κατηγορία οικιακού εξοπλισμού. Εκείνη των πολύ ευκατάστατων ατόμων, που τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής  κυρίως κατά τις επισκέψεις των φίλων τους: «Ξέρεις, αγαπητή μας, είναι από μασίφ οξιά και μας κόστισε μια περιουσία!» ή «ο εξοπλισμός της κουζίνας μας είναι εξ ολοκλήρου από Γερμανία. Τι θα παίρναμε, Ελληνικά;».

Πολεμικός εξοπλισμός

Πάμε κάποιες χιλιετίες προς τα πίσω. Καθόταν στο σπήλαιο με τα παιδιά και τη γυναίκα του τρώγοντας το ωμό ελάφι που είχε πιάσει το πρωί. Ξαφνικά ο γίγαντας απ’ τη γειτονική σπηλιά, άντρακλας πάνω από δυο μέτρα, ορμά μέσα και χωρίς κουβέντα αρπάζει το ελάφι. Για δυο μήνες «έσπαγε το κεφάλι του» πάνω στους σταλακτίτες της σπηλιάς, μέχρι που σοφίστηκε το δόρυ. Από τότε ο γίγαντας-γείτονας δεν ξαναπλησίασε. Και από τότε ο Άνθρωπος ο Σοφός άρχισε να φτιάχνει επιθετικά και αμυντικά εργαλεία.  

Πολλές γενιές αργότερα, οι απόγονοι του βρήκαν ένα κόκκινο μέταλλο, που το ονόμασαν χαλκό. Μετά και άλλο, που το είπαν σίδηρο. Με τη «σοφία» του, ο Homo sapiens έφτιαξε ασπίδες και σπαθιά. Ύστερα όπλα με μπαρούτι, μετά με σφαίρες. Κανόνια, πολεμικά αεροπλάνα και πλοία.  Και υποβρύχια. Τανκς και πάτριοτ. Και S300 και S400, ίσως και 500 και 600 ….. και «άει στο διάολο» με τα SS τους. 

Courtesy: ru.wikipedia.org

Μέχρι που εμφανίστηκε η Marie Salomea Skłodowska Curie, γνωστή ως Madam Curie, που ανακάλυψε το ράδιο. Έτσι προστέθηκε και ο πυρηνικός εξοπλισμός. Ό,τι χειρότερο έχουν φτιάξει τα ανθρώπινα χεράκια. Η Κυριακή, η εγγονή μου, προτιμά «με τα δυο χεράκια να φτιάχνει κουλουράκια»· και εγώ πολύ το χαίρομαι.

Ιατρικός εξοπλισμός

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα ΜΜΕ αναφέρουν ότι πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις παραλλαγές ενός μικροσκοπικού ιού που αποκαλέσαμε COVID-19 ή SARS-CoV-2. Οι Δυτικοί, οι Ανατολικοί, οι Ασιάτες και οι Αμερικάνοι ξαναέμαθαν το ελληνικό αλφάβητο. Έτσι μέχρι στιγμής ακούσαμε για τη μετάλλαξη Άλφα, Βήτα, Γάμμα, Δέλτα, Έψιλον, Ζήτα, Ήτα, Θήτα, Γιώτα, Κάππα, Λάμδα, Μι και Όμικρον. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) απέφυγε τα γράμματα Νι και Ξι για να μη μπερδέψει – λέει – τους αγγλόφωνες με το Ν που θυμίζει το New και να μη θίξει - λέει – τον Κινέζο ηγέτη, αφού το Ξι σε λατινικούς χαρακτήρες (Xi), τυχαίνει να συμπίπτει με το επίθετο του (Σι Τζιπίνγκ  -Xi Jinping). Πολύ ευαίσθητος ο ΠΟΥ!

Μακάρι και οι ηγέτες της Δύσης και της Ανατολής να ήταν τόσο ευαίσθητοι: να ξόδευαν τα μισά απ’ όσα ξοδεύουν για πολεμικό εξοπλισμό και τα μέσα αυτοκαταστροφής και αφανισμού της ανθρωπότητας για ιατρικό εξοπλισμό και φάρμακα. Ίσως σήμερα να μην υπήρχε καρκίνος, COVID-19, διαβήτης και τόσα άλλα. Μακάρι να ήταν πιο ευαίσθητοι στον πόνο, την αρρώστια, την αγωνία του θανάτου και τη θέληση του κάθε αρρώστου για να προεκτείνει αυτή τη ζωή. Γιατί κακά τα ψέματα, όσο δύσκολη και αν είναι, la vita è bella.

Courtesy: wikimedia.org/wikipedia/commons

Έχω ένα όνειρο  

Αείμνηστε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έχω και εγώ ένα όνειρο. Ένα ηλιοβασίλεμα του μυρωδάτου Μάη, οι «ηγέτες» της Γης να βρεθούν όλοι μαζί στην Καλύβα του Καρά. Εκεί που ο μακαρίτης ο Αντώνης, ο λεβέντης ποδοσφαιριστής και προπονητής που δούλεψε συχνά αφιλοκερδώς για την φανέλα του συλλόγου του και της Εθνικής. Που μάζευε τα τρία πιτσιρίκια και τη Μαρία του στην καλύβα, δίπλα στο κύμα, όπου τηγάνιζαν τα ψάρια της μέρας για να χορτάσουν.

Οι ηγέτες, λοιπόν, να αγναντεύουν την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τον Λίβανο, την Συρία το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Να ρίχνουν συμπαθητικές ματιές προς την Αμμόχωστο. Να βλέπω τον Χρήστο να γεμίζει με βότκα το ποτήρι του Βολόντια (Πούτιν) και του Βολοντίμιρου (Ζελένσκι). Με ουίσκι τα ποτήρια του Τζο (Μπάιντεν) και του αχτένιστου Μπόρις (Τζόνσον). Τον Άριστο να σερβίρει με γαλλική σαμπάνια  τον Μακρόν, με ρακί τον Ταγίπ (Ερντογάν) και τον Κυριάκο (Μητσοτάκη).  Τον Κώστα να κερνάει φρέσκα μαρίδα, που να έχει ψαρέψει ο ίδιος εκείνο το πρωί.

Καλλίγραμμες Ρωσίδες και Ουκρανές, Τουρκάλες και Ελληνίδες, Γαλλίδες και Αμερικάνες να λικνίζονται στην αμμουδιά του Σκούταρη. Ανάμεσα τους και η Αλίνα του Βολόντια, όπως τη θαυμάσαμε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας.  

Courtesy: Getty Images

Αείμνηστε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, εξακολουθώ να ονειρεύομαι. Βλέπω τον Θεό Διόνυσο να κατεβαίνει απ’ τον Όλυμπο για να κάνει τα μάγια του και τον Ζορμπά να χορεύει συρτάκι. Στις τρεις το πρωί, να υπογράφουν όλοι μαζί την Παγκόσμια Ειρήνη και την ανακύκλωση των μετάλλων από όλους τους πολεμικούς εξοπλισμούς του πλανήτη. Στις έξι το πρωί, ο Ταγίπ να αγκαλιάζει τον Κούλη, ψιθυρίζοντας του στο αυτί: «Άιτε καρτεσίμ, πάμε Αμμόχωστο». Ο Κώστας με τη βάρκα του να μεταφέρει το Διόνυσο στο Βαρώσι. Να ακολουθούν μαζί κολυμπώντας Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Να φθάσουν στην Αμμόχωστο για να ξανακτίσουν τη πόλη των Πτολεμαίων.  

Αγκαλιά και ο Βολόντια με τον Βολοντίμιρο, να μιλάνε μια ρωσικά, μια ουκρανικά. Να υπόσχεται ο ένας στον άλλο πως θα πάνε μαζί στο Κίεβο, την Οδησσό και τη Μόσχα να γιορτάσουν το Πάσχα. Και να ανταλλάζουν επισκέψεις στις πολυτελείς βίλες τους με αριστοκρατικό οικιακό εξοπλισμό! Από πίσω ο Σι (Xi Jinping) να παραπονιέται στον Τζο ότι του  στέρησαν την μετάλλαξη Ξι και να του υπόσχεται πως θα του στείλει σπάνιες γαίες απ' την Κίνα για να μπορούν οι Αμερικανοί να φτιάχνουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα. 

Κοντά στα ξημερώματα, μετά τον «τούρκικο» καφέ στον Πύργο του Οθέλλου, να υπογράφουν Μνημόνιο πως όλα τα λεφτά που πήγαιναν στον πολεμικό εξοπλισμό θα πάνε σε ένα άλλο οπλισμό: τον ιατρικό. Και στα εμβόλια και το ψωμί για τα παιδιά της Αφρικής. Και σε όσους ζουν κάτω από γέφυρες ή τσίγκινα καταφύγια. Και πως όλοι θα επενδύουν για την πράσινη ανάπτυξη χρησιμοποιώντας τον ήλιο, τον αέρα και το υδρογόνο της Μάνας Φύσης.

Αυτό είναι το όνειρο μου, αείμνηστε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Αναπαύσου εν ειρήνη.